آیه 22 سوره مائده
| <<21 | آیه 22 سوره مائده | 23>> | |||||||||||||||
| |||||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
گفتند: ای موسی، در آن سرزمین مقدس گروهی مقتدر و قاهر و ستمکار هستند و هرگز تا آنها از آنجا بیرون نشوند ما داخل نخواهیم شد، هر گاه آنان بیرون شدند ما داخل می‌شویم.
گفتند: ای موسی! مسلماً در آنجا مردمی زورگو و ستم گر قرار دارند، و ما هرگز وارد آنجا نمی شویم تا آنان از آنجا بیرون روند، پس اگر از آنجا بیرون روند البته ما وارد خواهیم شد.
گفتند: «اى موسى، در آنجا مردمى زورمندند و تا آنان از آنجا بيرون نروند ما هرگز وارد آن نمى‌شويم. پس اگر از آنجا بيرون بروند ما وارد خواهيم شد.»
گفتند: اى موسى، در آنجا مردمى جبارند و ما به آن سرزمين درنياييم تا آنگاه كه آن جباران بيرون شوند. اگر آنان از آن سرزمين بيرون شوند، بدان داخل شويم.
گفتند: «ای موسی! در آن (سرزمین)، جمعیّتی (نیرومند و) ستمگرند؛ و ما هرگز وارد آن نمی‌شویم تا آنها از آن خارج شوند؛ اگر آنها از آن خارج شوند، ما وارد خواهیم شد!»
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
جبارين: ستمكاران. مفرد آن جبار است. جبر در اصل به معنى اصلاح است، با نوعى از تحميل. آن اگر به خدا اطلاق شود، به معنى مصلح و اگر به انسان اطلاق شود ، به معنى ظالم است؛ زيرا كه مى خواهد با زور و تحميل، نقص خود را جبران كند.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
قالُوا يا مُوسى إِنَّ فِيها قَوْماً جَبَّارِينَ وَ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها حَتَّى يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنْ يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنَّا داخِلُونَ «22»
(بنى‌اسرائيل در پاسخ) گفتند: اى موسى! همانا در آن سرزمين گروهى ستمگر وجود دارد و ما هرگز وارد آن نمى‌شويم، تا آنان از آن سرزمين بيرون شوند، پس اگر از آنجا بيرون روند بى‌ترديد ما داخل مى‌شويم!
نکته ها
«جبار» از «جَبْر» به معناى اصلاح و جبران چيزى همراه با قهر و فشار است. امّا به هر يك از اين دو معنا به تنهايى نيز آمده است: 1. جبران كردن 2. قهر و غلبه، ودرباره‌ى خداوند به هر دو معنى به كار مى‌رود. «1»
«قوم جبّار» همان عمالقه، از نژاد سامى بودند كه در شمال عربستان در صحراى سينا زندگى مى‌كردند و به مصر حمله كرده، پانصد سال حكومت داشتند. «2»
پیام ها
1- بودن نااهلان در جايى، دليل كناره‌گيرى افراد شايسته نيست. يا قَوْمِ ادْخُلُوا ... فَإِنْ يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنَّا داخِلُونَ
2- بايد دشمن را بيرون كرد، نه آنكه صبر كرد تا خودش بيرون رود. «فَإِنْ يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنَّا داخِلُونَ»
3- راحت‌طلبى، ممنوع است بايد اقدام كرد و امداد خواست تا دشمن را بيرون راند. (انتقاد قرآن از بنى‌اسرائيل كه گفتند: «إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها»)
4- توقّع پيروزى بدون مبارزه، تفكّرى نادرست است. «فَإِنْ يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنَّا داخِلُونَ»
5- بدتر از نافرمانى، جسارت ولجاجت است. «لَنْ نَدْخُلَها» (با توجّه به اينكه در حرف «لَنْ» ايهام جسارت است.)
«1». تفسير نمونه.
«2». دائرةالمعارف، فريد وجدى.
تفسير نور(10جلدى)، ج2، ص: 269
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
قالُوا يا مُوسى إِنَّ فِيها قَوْماً جَبَّارِينَ وَ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها حَتَّى يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنْ يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنَّا داخِلُونَ «22»
خلاصه چون موسى عليه السّلام قوم را از ارتداد منع نمود:
قالُوا يا مُوسى إِنَّ فِيها: در جواب او گفتند: اى موسى، بدرستى كه در ارض مقدسه قَوْماً جَبَّارِينَ: گروهى‌اند متغلب و با شوكت كه اجبار نمايند مردمان را بر آنچه خواهند. وَ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها حَتَّى يَخْرُجُوا مِنْها: و بدرستى كه ما داخل نمى‌شويم در آن زمين تا وقتى كه بيرون آيند جباران از آن. فَإِنْ يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنَّا داخِلُونَ: پس اگر بيرون روند از آن زمين، بعد بدرستى كه ما داخل شوندگانيم در آن، چه ما را طاقت جهاد نمودن با ايشان نيست.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
قالُوا يا مُوسى إِنَّ فِيها قَوْماً جَبَّارِينَ وَ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها حَتَّى يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنْ يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنَّا داخِلُونَ «22»
ترجمه
گفتند دو مرد از آنانكه ميترسيدند كه انعام فرمود خدا بر آندو داخل شويد بر آنها از در بلد پس چون داخل شديد از آن در پس همانا شما غلبه كنندگانيد.
تفسير
عياشى ره از حضرت باقر (ع) روايت نموده است كه آن دو نفر يوشع بن نون و كالب بن يوفنّا پسران عمّ حضرت موسى بودند و آن دو از اهل تقوى و خدا ترس بودند كه خداوند نعمت ايمان و ثبات قدم را بآن دو كرامت فرموده بود گفتند ناگهان از در بلد درآييد و راه را بر آنها بگيريد و نگذاريد بيرون روند و چون چنين كنيد آنها نميتوانند وسائل دفاع براى خود تهيه نمايند و در تنگناى فرصت شما گرفتار ميشوند و قدرت بر حمله نمودن پيدا نمى‌كنند آنها اگر چه اجسادشان قوى است ولى قلوبشان ضعيف است ناچار شما غالب خواهيد شد ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
قالُوا يا مُوسي إِنَّ فِيها قَوماً جَبّارِين‌َ وَ إِنّا لَن نَدخُلَها حَتّي يَخرُجُوا مِنها فَإِن يَخرُجُوا مِنها فَإِنّا داخِلُونَ «22»
در جواب حضرت موسي گفتند که در اينکه ارض مقدّسه قومي هستند جبّار با كمال قدرت و عظمت و ما طاقت مقاومت با آنها را نداريم اگر آنها تخليه كردند و بيرون رفتند ما وارد خواهيم شد.
قوم جبّارين سكنه اريحا بسيار با عظمت و طول قامت داشتند که از جمله آنها عوج بود که گفتند دوازده نقيب که حضرت موسي فرستاده بود در آستين خود حبس كرد و آورد نزد ملك آنها را نثار كرد و گفت اينها آمده‌اند با ما جنگ كنند ملك آنها را گفت برويد و خبر قوّت و قدرت ما را بقوم خود برسانيد.
قالُوا يا مُوسي إِنَّ فِيها قَوماً جَبّارِين‌َ بسيار تعجب است که بني اسرائيل با آن قدرت نمائيها که از خداوند مشاهده كرده بودند که عصاي موسي اژدهايي شود که تمام سحر سحره فرعون را بلع كند، و بدريا زند دوازده شكاف شود دريا و خشك شود که آنها عبور كنند، و بر سنگ زند دوازده چشمه آب جاري شود قدرت دارد که با همين عصا تمام قوم جبّارين را نابود كند چنانچه گفتند حضرت موسي عليه السّلام دوازده زراع طول قامت او بود و عصاي او هم دوازده زراع بود و دوازده زراع هم جستن
جلد 6 - صفحه 338
داشت و عصاي او اصابة كرد بپشت پاي اوج افتاد و هلاك شد.
وَ إِنّا لَن نَدخُلَها حَتّي يَخرُجُوا مِنها و غافل از اينكه آنها بخودي خود که مملكت را رها نميكنند ولي بعد از دخول بني اسرائيل خداوند ايجاد رعب و خوفي در قلوب آنها ميكند که قهرا فرار ميكنند چنانچه در قلوب مشركين ايجاد فرمود که حضرت رسالت ميفرمايد
نصرت بالرعب
و در حق طالوت فرمود كَم مِن فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَت فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذن‌ِ اللّه‌ِ بقره آيه 249.
فَإِن يَخرُجُوا مِنها فَإِنّا داخِلُونَ تعليق بر محال زيرا خروج آنها متفرع بر دخول اينها است اگر دخول هم متفرع بر خروج باشد دور لازم ميآيد لذا ميفرمايد
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 22)
اما بنی اسرائیل در برابر این پیشنهاد موسی- همانطور که روش افراد ضعیف و ترسو و بی اطلاع است که مایلند همه پیروزیها در سایه تصادفها و یا معجزات برای آنها فراهم شود و به اصطلاح لقمه را بگیرند و در دهانشان بگذارند «به او گفتند: ای موسی؟ تو که می دانی در این سرزمین جمعیتی جبار و زورمند زندگی می کنند و ما هرگز در آن گام نخواهیم گذاشت تا آنها این سرزمین را تخلیه کرده و بیرون روند، هنگامی که آنها خارج شوند ما فرمان تو را اطاعت خواهیم کرد و گام در این سرزمین مقدس خواهیم گذاشت» (قالُوا یا مُوسی إِنَّ فِیها قَوماً جَبّارِینَ وَ إِنّا لَن نَدخُلَها حَتّی یخرُجُوا مِنها فَإِن یخرُجُوا مِنها فَإِنّا داخِلُونَ).
این پاسخ بنی اسرائیل به خوبی نشان می دهد که استعمار فرعونی در طول سالیان دراز چه اثر شومی روی نسل آنها گذارده بود.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
- ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم